Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

dinsdag 31 mei 2011

Bis: Ik word een ster!!!!!

Er werd een songfestival georganiseerd door de overkoepelende stichting van school.

Eerst werden er voorrondes gehouden op school. Alle klassen studeerden 2 liedjes in. Van groep 1 tot groep 8. Het festival op school werd verdeeld in een ronde voor de onderbouw en één voor de bovenbouw. Zoonlief vond het leuk, maar maakte zich er niet te druk om. Dochterlief daarentegen was al dagen van te voren aan het bedenken welke kleren ze aan moest doen en hoe haar haar moest zitten en welke pet en welke zonnebril ze nou mee zou nemen.

Eindelijk, eindelijk was de dag van de voorrondes. Vol enthousiasme ging dochterlief naar school, terwijl zoonlief onbekommerd achter haar aan sjokte. Na schooltijd vloog een zeer enthousiast meisje me tegemoet, want haar klas had de schoolronde gewonnen en nu gingen ze naar het theater.

En vandaag was het zover. 's Middags om 1 uur werden alle vertegenwoordigers van de scholen verwacht in de schouwburg. Van al deze scholen gingen de beste 5 door naar de finale, die 's avonds wederom in de schouwburg gehouden zou worden. Om 4 uur stuiterde dochterlief de deur weer binnen. Ze gingen DOOOOOOOOOORRRRRRRR!!!!!!!

's Avonds zong elke groep 3 liedjes en na alle optredens volgde de pauze, zodat de jury kon overleggen. Helaas, helaas, er werd niet gewonnen. Volgens de jury was één liedje niet zo gelukkig gekozen, omdat het een beetje stoer liedje was en ze zongen zo hoog. Wel heel zuiver en heel mooi en de presentatie was super, maar dat ene liedje was het net niet volgens de jury.

Manmoedig verdrong dochterlief haar tranen, want ze wilde zo graag winnen. Maar het lukte niet, die stomme tranen bleven stromen. De teleurstelling was zo groot. En ze was zo moe, want zoals altijd beleefde alles zo intens. Zo van het topje van haar kruin tot de puntjes van haar tenen, tot diep in elke vezel van haar lichaam was ze op dat podium aanwezig. Stralend tot achterin de zaal, tot op het balkon. Als een echte ster.

Intens verdrietig en vermoeid ging ze naar bed. Tja, een ster worden gaat met vallen en opstaan.

Geen opmerkingen: